Χρειάζονται θεσμικά αντίβαρα (checks and balances) προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανισορροπία που προέκυψε από την θεσμική υπέρ-ενίσχυση του πρωθυπουργού. Προτείνεται λελογισμένη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας για να εξισορροπηθεί το πλήρως πρωθυπουργό-κεντρικό μοντέλο.

• Ο Πρόεδρος να έχει τη δυνατότητα να συγκαλεί με δική του πρωτοβουλία το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, το οποίο από άτυπο αποκτά θεσμικό χαρακτήρα.

• Να μπορεί να ορίζει τους προέδρους των Ανεξάρτητων Αρχών από κατάλογο που προτείνει η Βουλή.

• Να επιλέγει την ηγεσία της Δικαιοσύνης από έναν μικρό κατάλογο με τους 3 επικρατέστερους μέσα από κατάλογο που έχει σταλεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής από τις ολομέλειες των Ανωτάτων Δικαστηρίων κι έχει αξιολογηθεί επίσης από το Υπουργικό Συμβούλιο(short list).

• Η εκλογολογία που ξεκινάει σχεδόν την επομένη των εκλογών, δημιουργεί μόνιμο κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας. Δύο από τις πιο σημαντικούς λόγους πρόωρης προσφυγής στις κάλπες αποτελούν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η καταχρηστική εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος περί αντιμετώπισης «εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας» για τη διάλυση της Βουλής. Γι΄αυτό, και προκειμένου να ενισχυθεί το κλίμα πολιτικής σταθερότητας προτείνεται:
• Η αναθεώρηση του αρθρου 32 Σ. και συγκεκριμένα η μείωση στο ½ του όλου αριθμού των βουλευτών των ψήφων που απαιτούνται στην τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αντί για τα 3/5 που απαιτούνται σήμερα.
• Η αναθεώρηση του άρθρου 41 παρ.2 Σ. Συγκεκριμένα, η διάλυση της Βουλής και η πρόωρη προσφυγή σε εκλογές από την κυβέρνηση που επικαλείται την ανάγκη αντιμετώπισης «εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας», να αποφασίζεται από τη Βουλή με πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Η κυβέρνηση πρέπει να εμφανιστεί ενώπιον της Βουλής και να εξηγήσει για ποιό λόγο συντρέχουν οι λόγοι διάλυσης της και ζητώντας ενισχυμένη πλειοψηφία γι΄αυτό. Έτσι θα είναι σαφώς πολύ δύσκολη η κατάχρηση του συγκεκριμένου άρθρου.

• Το άρθρο 86, «περί ευθύνης υπουργών» είναι καιρός να αλλάξει, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα που πλήττουν βαρύτατα την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Δημιουργείται δικαστικό συμβούλιο με συμμετοχή βουλευτών, αλλά με πλειοψηφία ανώτατων δικαστών από τον Άρειο Πάγο και το ΣτΕ με κλήρωση, το οποίο κρίνει αν μια υπόθεση που αφορά πολιτικό πρόσωπο πρέπει να παραπεμφθεί στη Βουλή, έτσι ώστε η παραπομπή να μην γίνεται “αμελητί”. Η Βουλή με απλή πλειοψηφία αποφαίνεται για παραπομπή σε δίκη. Για τους υπουργούς καταργούνται οι ειδικές προβλέψεις παραγραφής και ισχύουν οι ίδιοι κανόνες παραγραφής με εκείνους των υπολοίπων πολιτών.

  Επίσης αναθεωρείται το άρθρο 62 που παρέχει ασυλία στους βουλευτές. Οι βουλευτές να μη διαθέτουν ασυλία αυτοδικαίως, αλλά να μπορούν να προσφεύγουν και να ζητούν την  προστασία της Βουλής μόνον όταν θεωρούν ότι η δίωξή τους είναι πολιτική ή καταχρηστική.

• Η ηγεσία της Δικαιοσύνης επιλέγεται από κατάλογο προσώπων που προτείνεται από το κάθε Ανώτατο Δικαστήριο. Ο κατάλογος συζητείται στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής και στη συνέχεια στο Υπουργικό Συμβούλιο και κατατίθεται η μικρή λίστα των 3 επικρατεστέρων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος τελικά επιλέγει από αυτήν.

• Αλλαγή της απαιτούμενης πλειοψηφίας για τη στελέχωση των ανεξάρτητων αρχών στα 3/5, όχι πια της Διάσκεψης των Προέδρων αλλά της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. H επιλογή του προέδρου των ανεξάρτητων αρχών, γίνεται από τον ΠτΔ από κατάλογο με τους 3 επικρατέστερους που προτείνει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.

• Ενίσχυση της παρουσίας μόνιμων αξιοκρατικά επιλεγμένων στελεχών στην κυβερνητική και κρατική πυραμίδα. Ανοικτές, διαφανείς και αξιοκρατικές προσκλήσεις ενδιαφέροντος για πλήρωση θέσεων με αυξημένη ευθύνη (γενικοί γραμματείς υπουργείων, πρόεδροι οργανισμών, σύμβουλοι και ειδικοί σύμβουλοι). Ασυμβίβαστο μεταξύ κομματικών αξιωμάτων και δημόσιων λειτουργιών, ειδικότερα μεταξύ της ιδιότητας του μέλους των ανώτερων οργάνων του κόμματος και έμμισθων πολιτικών θέσεων στον κυβερνητικό μηχανισμό, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

• Μπορεί να αναθεωρηθεί η ίδια η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος που περιγράφεται στο άρθρο 110; Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, η διάταξη του άρθρου 110 Σ. μπορεί να αναθεωρηθεί, αφού δεν περιλαμβάνεται  στις διατάξεις που ρητά μνημονεύονται από το Σύνταγμα ως μη αναθεωρητέες, ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ότι καθιρίζει τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος.

  Προτείνεται η Βουλή να μπορεί να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 110 του Συντάγματος , ώστε να προβλέπεται ότι η αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος να μορεί να γίνει  από τη Βουλή  με απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, χωρίς όμως  να απαιτείται προσφυγή στις κάλπες, όπως σήμερα ισχύει. Επίσης να προβλεφθεί ότι οι διατάξεις που αναθεωρούνται δεν θα  μπορούν να αναθεωρηθούν ξανά πριν από την πάροδο 5ετίας.

• • Ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των εκλογικών δαπανών ασκείται από επιτροπή η οποία συγκροτείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς.
  • Καθίσταται υποχρεωτική η ηλεκτρονική ανάρτηση των οικονομικών των κομμάτων στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ.